مرثیه برای درختی که به پهلو افتاده

مدام تلخ است. مدام تلخ.
هنوز به خانه نرسیده ام خبر دار می شوم که غلامرضا بروسان و الهام اسلامی همسرش و دختر کوچکشان در یک تصادف به آسمان ها رفتند. فکر می کنم چه شب با شکوهی که هیچ دری از درهای آسمان بسته نیست... فکر میکنم دنیا چقدر بی وفاست. چقدر از میان  کلمات و خیال بروسان گذشته بودیم شبها تا صبح بگوئیم "دوستت دارم چون صدای اذان در سپیده دم..."
روحشون شاد