کفر خنده ات سکه ی توحیدم...

آهسته بیا

تند بیا

پیوسته بیا

که در آمدنت

شکل "عاشقت شده ام"

                                شده ام
من هی در شدنم

کِل کِل کِل

             کِل می زنم

که از آمدنت عروس می ریزد

که از آمدنت عروس می میرد

امشب با منی

فردا شب با منی

بغداد کم آورده ام

که هزار و یک شب به پایت بنشینم

خواب تو دیده بودم

که عزیز منی

در پس این گاو و آن گاو چه حکایتی

که می ترسم یوسف کم بیاورم

خدا نکند که بخندی

دل بیچاره کور شد از گریه دوری

آهسته بیا

یک لب چادر به دندان بگز

یک سمت سینه از چادر برون

یک دست زنبیل نان

خدا نکند که بخندی

که چادر از دهنت بیفتد

بوسه را باید بوسید

تا داغ است

قبل از آنکه از دهان بیفتد

تو پرده بر انداز

من عصمت یوسف کم آورده ام

تو زلیخای زیاده بیاور

گور پدر پیرهن

از هر سمتی که درید

من کور شده ام از دیدن تو

آهسته بیا

از غار برون بزن

یک دست زنبیل نان

یک گوشه ی چادر به دهن بگز

که سیصد سال هم نخواب

وگرنه سگ می شوم

خدا نکند که بخندی

که کفر خنده ات

سکه ی توحید هزاره ی پیش است

تلمیخا هیچ کاره است

من هم از خواب بر نمی خیزم

اگر تو هر شب

به خواب بیایی. 

احمد بیروانوند _ از مجموعه ی اشراق در بی شمسی