مچاله

من لابد تجسم یک مشت آشغالم. لابد بوی گند می دهم که به هر آغوشی بروم مرا دور می اندازد. من لابد دلم مچاله که بشود تازه شبیه همان مچاله های توی سطل آشغال شده و باید بیندازندم توی سلطل آشغال. بیندازندم دور. امید بی خودی دارم منه یک مشت آشغال به اینکه روزی کاغذهایت تمام شود و دنبال کاغذی چیزی بگردی حتی اگر آشغال باشد حتی اگر مچاله باشد و بعد مچاله های دلم را باز کنی تا شعر جدیدت یا چیز دیگری رویش بنویسی و شاید تا رسیدن کاغذی نو نگهم داری. من لابد تجسم چنین بودنی ام که به هر جا رفتم دور افتادم.