وفق

خود را با شرایط وفق دادن.  به نظرم وفق دادن چیزی جز فریب نیست. انگار آدم با زمان دست به یکی می کند و بعد از گذشت مدتی و تحمل چیزهایی شرطی می شود و عادت می کند. 

وفق دادن آدم با محیط یعنی توافق با شرایط.  شرایط هم که معلوم است شرطند. در واقع آدمی حق انتخابی ندارد که توافقی کند. در واقعا شروط را مجبور است بپذیرد تا بتواند با محیط وفق پیدا کند. در واقع فرق زیادی بین توافق و وفق است. در حالیکه ظاهرا اینطور به نظر می رسد که از یک ریشه اند و  در پی یا در کنار هم وجود دارند.

وفق دادن فریب انسان و زمان است وقتی دست در یک کاسه می کنند که چه کنم چه کنم آدم را خفه کنند. وفق دادن یعنی تحمل همه چیز تا رسیدن موعد عادت به آن. و هنگامی که به همه چیز عادت کردی و فهم زجر شرایط به لایه های زیرینِ کمتر محسوس ذهن آدم رسید آن گاه تو از نظر دیگران خود را با شرایط وفق دادی.
آنگاه تو فردیت خود را از دست داده ای برای انتخاب و جنگیدن و رسیدن به خواستن های خودت. آنگاه تو بَرده ی زمان و شرایط شده ای. آنگاه تو عادت کرده ای، عادتی طولانی. آنگاه تو سرباز شده ای.